افسر جوان فضای مجازی

در ماه مبارک رمضان انجام کدام اعمال افضل می باشد و کدام یک از اعمال بیش تر توصیه شده است؟

هرچند در این ماه علاوه بر اعمال واجب مانند روزه داری، اعمال مستحبی بسیاری مورد تأکید قرار گرفته مانند تلاوت قرآن و افطاری دادن به روزه داران و … و به علاوه حتی عادی ترین کارها مانند نفس کشیدن عبادت خوانده شده، اما در مجموع باید دانست که در ماه رمضان و در همه حال، ترک گناه و انجام درست واجبات، توبه و استغفار از گناهان گذشته و جبران آن ها در اولویت قرار دارد و افضل اعمال می باشد.
در روایتی امام علی (علیه السلام) از پیامبر سؤال می کند: بهترین عمل در ماه رمضان چیست؟ حضرت می فرماید: «با فضیلت ترین اعمال در این ماه، پرهیز از گناه است».

منبع:

(وسائل ‏الشیعه، ج 18، ص 313)

رهبر معظم انقلاب امروز عصاره شخصیت امام را در سه کلمه مومن، متعبد و انقلابی خلاصه کردند.

ایمان مردم و باور به همه حقایق دین و یکایک آیات قرآن بسیار مهم است، ایشان به همه حقایق وحی باوری عمیق و راستین داشتند و انسی که امام با قرآن داشت بی‌نظیر بود.

 باور به خدا، باور به مردم در امام بی‌نظیر بود چراکه خود امام نیز فرمود من با جرات مدعی هستم که ملت ایران و توده‌های میلیونی ایران در عصر حضار از ملت حجاز در عصر رسول‌الله و از مردم کوفه و عراق در عصر امیرالمومنین و حسین‌بن علی بهتر هستند.

حضرت امام در بعد انقلابی همچون یک جوان در لحظه لحظه‌های عمر خود از آغاز نهضت حضور داشته‌اند و بعد انقلابی حضرت امام مخصوصاً در سال‌های اخیر عمرشان بی‌نظیر است.

در بندی از وصیت‌نامه امام آمده است من با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل خدا از خدمت خواهران و برادران مرخص می‌شوم و به جایگاه ابدی سفر می‌کنم؛‌ این موضوع نکته عجیبی دارد و آن هم احساس اطمینان و آرامشی است که در حضرت امام وجود داشت.

این نکته بسیار مهم است چراکه پس از رحلت پیامبر (صلی الله علیه وآله) جامعه اسلامی در سطح خواص، اصحاب و توده مردم دچار ارتداد شد اما مردم ایران، خواص و اصحاب انقلاب پس از رحلت امام در راه انقلاب پایدار ماندند و برعکس آنچه که در زمان پیامبر (صلی الله علیه وآله) اتفاق افتاد و همه به جز تعداد انگشت‌شماری دچار ارتداد شدند، این اتفاق برای انقلاب ما نیفتاد و فقط اندک کسانی راه خود را در جدایی از امام و انقلاب برگزیدند.

به فراز دیگری از وصیت‌نامه حضرت امام و امیدواری ایشان برای اینکه بعد از خودشان ملت ایران در راه انقلاب پایدار می‌ماند موجب آرامش روح امام است.

امام در جملات پایانی وصیت‌نامه خود می‌فرمایند که با رفتن یک خدمت‌گزار در سد آهنین ملت خللی ایجاد نخواهد شد، این همان امامی است که چند سال پیش از فروپاشی شوروی با آن صراحت از فروپاشی شوروی سخن می‌گوید و آینده را می‌بیند و پیش‌بینی‌هایش دقیقا اتفاق می‌افتد.

امام می‌بیند که بعد از خودش خللی از نظر رهبری به وجود نخواهد آمد، وقتی امام خود را خدمت‌گزار می‌داند، منظور از خدمت‌گزارانی که بعد از خودشان هستند، معلوم می‌شود که ایشان مسئله رهبری را اشاره کرده‌اند.

ما امروز می‌بینیم که با رحلت امام و در کمتر از 24 ساعت این پیش‌بینی حضرت امام محقق شد، با اعلام خبر رحلت امام صدها خبرنگار از سراسر دنیا به ایران آمدند، آنها با القائات خود پیش‌بینی‌شان این بود که با رحلت امام، نظام از بین می‌رود و آمده بودند تا با دوربین‌های خود بدرقه نظام را به دنیا مخابره کنند نه بدرقه امام را، اما خواست خدا چیز دیگری بود.

 دختر حضرت امام خانم مصطفوی نقل کردند که وقتی قائم‌مقام برکنار شد من خدمت امام رسیدم و از آینده اظهار نگرانی کردم که با این وضعیت اگر برای شما اتفاقی پیش بیاید آیا شورای رهبری می‌شود یا وضع جور دیگری است چراکه ما کسی را نخواهیم داشت، که امام با حالتی خاص و قاطعیت فرمودند چرا ما شخصی را داریم و همین آقای خامنه‌ای است.

در همه مراحل جمهوری اسلامی پیروز صحنه بوده است و آن که شکست خورده و ناکام شده است دشمنان جمهوری اسلامی ایران بوده‌اند که در این زمینه می‌توان به ترور‌ها، جنگ تحمیلی، فتنه سال 78 و 88 و فتنه امروز که به اسم داعش و جریان تکفیری در جریان است اشاره کرد.

منبع:

سخنرانی حجت الاسلام محمدحسن رحیمیان عضو دفتر امام خمینی 

از خبرگزاری تسنیم

امام زمان حضرت مهدی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: اوصیا کسانى هستند که خداوند متعال، دینش را با آنان زنده مى‌کند، و نورش را با آنان کاملاً مى‌گسترد و سیطره مى‌دهد.
خداوند میان آنان و برادران و عموزادگان و دیگر خویشاوندانشان تفاوت آشکارى گذاشته است که به سبب آن، حجّت از غیر حجّت، و امام از مأموم، شناخته مى‌شود.
آن تفاوت آشکار این است که آنان را از گناهان محفوظ و مصون داشته، از عیوب مبرّا کرده، از پلیدى پاک گردانیده، از اشتباه منزهشان داشته، آنان را خزانه داران علم و حکمت و پرده داران سرّ خود قرار داده و آنان را با دلیل‎ها تأیید کرده است.
اگر این گونه نبود، همه مردم با هم یکسان بودند و هر کس مى توانست ادعاى امامت کند که در این حال، حقّ از باطل و عالم از جاهل، تشخیص داده نمى‌شد.

منبع:

«الغیبة، طوسى، ص۲۸۸، ح۲۴۶؛ احتجاج، ج۲، ص۲۸۰؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۹۴»

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: کرامتهای اخلاقی ده تاست، اگر توانستی آنها را در خود فراهم آوری، چنان کن.

این خصلتها ممکن است در مرد باشد و در فرزندش نباشد، یا در فرزند باشد و در پدرش نباشد. یا در برده باشد و در شخص آزاد نباشد.

گقته شد: این خصلت‌ها کدام‌اند؟

فرمود: پایمردی در نبرد، راست گفتاری، امانتدارى، صله رحم، ميهمان نوازى، اطعام نيازمند، جبران نيكى‌ها، رعايت حق و حرمت همسايه، دفع ضرر از رفيق و در رأس همه آنها حيا.

متن حدیث:

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْهَيْثَمِ بْنِ أَبِى مَسْرُوقٍ عَنْ يَزِيدَ بْنِ إِسْحَاقَ شَعِرٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْمَكَارِمُ عَشْرٌ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَكُونَ فِيكَ فَلْتَكُنْ فَإِنَّهَا تَكُونُ فِى الرَّجُلِ وَ لَا تَكُونُ فِى وَلَدِهِ وَ تَكُونُ فِى الْوَلَدِ وَ لَا تَكُونُ فِى أَبِيهِ وَ تَكُونُ فِى الْعَبْدِ وَ لَا تَكُونُ فِى الْحُرِّ قِيلَ وَ مَا هُنَّ
قَالَ صِدْقُ الْبَأْسِ وَ صِدْقُ اللِّسَانِ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ وَ إِقْرَاءُ الضَّيْفِ وَ إِطْعَامُ السَّائِلِ وَ الْمُكَافَأَةُ عَلَى الصَّنَائِعِ وَ التَّذَمُّمُ لِلْجَارِ وَ التَّذَمُّمُ لِلصَّاحِبِ وَ رَأْسُهُنَّ الْحَيَاءُ.

منبع:

«اصول كافى، ج2، ص 55 و 56»