سیره امام جواد(علیه السلام) در نظر شافعی...
کمال الدين محمد بن طلحهي شافعي دربارهي امام جواد عليهالسلام چنين مينويسد: هذا محمد الثاني رفيع القدر، عظيم الشأن، رفيع الذکر ما اتسعت له حلبات محالها، و لا امتدت له أوقات آجالها، بل قضت عليه الأقدار الإلهية يقله بقائه في الدنيا بحکمها و اسجالها فقل في الدنيا مقامه عجل القدوم عليه لزيارة حمامه، فلم تطل بها مدته و لا امتدت فيها أيامه غير [ صفحه 350] أن الله جل و علا خصه بمنقبة متألفة في مطالع التعظيم بارقه أنوارها مرتفعه في معارج التفضيل قيمة أقدارها بادية لأبصار ذوي الباصر بنية منارها هادية العقول أهل المعرفة آية آثارها. [1] .
امام محمد تقي ابن الرضا محمد ثاني [2] است، او قدر و مرتبهاي بلند دارد، نامش در افواه عوام و خواص مشهور است. سعهي صدر، وسعت نظر، شيريني کلام، جذابيت سخنراني او، همه را جلب کرده است. اما متأسفانه مدت افاضاتش کم بود و سرنوشت چنين حکم ميکرد که او در جواني به روح کليه الهي متصل گردد، نيروهاي علم و فهم و دانش به قله مرتفع درايت و کياست او نميرسد، حکومتهاي علمي و قضاوتهاي اجتماعي او حکم قاطعي بود که بالاتر از آن نظريه امکان نداشت. مرغ بلند پرواز عقل و خرد به درجهي رفيع دانش و بينش او نميرسد. چه کوتاه بود زمان او؟! و چه بلند بود افادات او؟! او در همين مدت کوتاه مظهر قدرت علم و منقبت حق و مجمع فضيلت و کمال بود. سطوت و هيبت او به قدري بود که هر کس بدو ميرسيد ناخودآگاه سر تعظيم فرود ميآورد و از اشعهي انوار افاضات علمي او بهرهمند ميشد. او منبع دانش و بينش بود که هر تشنه کامي به او ميرسيد سيراب ميشد و همچون منبع نوري بود که دل و ديده همه از او روشن ميشد و عقل و ذهن بدو علم و معرفت مييافت.
منبع:
[1] مطالب السؤل، کمال الدين محمد بن طلحه شافعي از علماي تسنن قرن هشتم است. (ضميمهي تذکرهي ابنجوزي). [2] در روايات، نام محمد نخست به امام محمد باقر عليهالسلام، و محمد دوم به امام جواد عليهالسلام اطلاق ميگردد.